شیرزن ما، مادر ایران را به نمایش گذاشت؛ او فرنگیس امروز ایران شد

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام عباس حیدری پور عضو گروه علمی مرکز مطالعات اجتماعی تمدنی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در یادداشتی نوشت:

ارعاب و ترور نهایت توان رژیم کودک‌کش و نسل‌کش است؛ امروز به اتکای قدرت شیطانی‌اش و با تفاخر اعلام کرده بود که صداوسیما را مورد ضربه قرار خواهد داد. همین‌کار را هم کرد. اما چه شد

شیرزن، در حالی‌که از جایش تکان نخورده بود رجز خواند؛ چون ام وهب، چون زینب کبری پیش آمد؛ تحدی کرد و همآورد طلبید؛ کل صحنه به هم ریخت اما صدای ایران و غیرت و شجاعت ایران قطع نشد.

لختی برخاست و دوباره بازگشت؛ بی‌هیچ تغیُّری. همان شجاعت و حمیت؛ گویی چیزی رخ نداده است. اما درواقع رخ داد. او هر آنچه را که دشمن به اتکای قدرت شیطانی رشته بود، پنبه کرد. دشمن ارعاب و قدرت را می‌خواست به رخ بکشد اما شجاعت و غیرت و آمادگی شهادت، ارعاب و قدرت تکنولوژی شیطانی را از میدان به در برد. همه صحنه که برای هدم اراده ایران و تحقیرش تدارک شده بود به صحنه نمایش اراده و عزت ایران بدل شد.

این میانداری و میدان‌داری و کارگردانی صحنه چیزی نیست که در یک لحظه و با یک تصمیم حاصل شود؛ این هویتی تنیده در خون و جسم ایرانیان است. غبار اندک استودیو و قطع چندلحظه‌ای برنامه محاکات غفلتی است که گاه ما را با خود می‌برد؛ اما غبارها ناپایدارند، اصالت‌ها و هویت‌ها و ریشه‌ها می‌مانند.

شیرزن، مادر ایران را به نمایش گذاشت، «دا» را و «دایه» را که در جنگ هشت‌ساله در دامن‌شان مردان و جوانان غیورمان بالیدند را یادآور شد. او فرنگیس امروز ایران شد.

او اصلاً خود ایران شد؛ و مگر ایران به چه معناست؟ ایران سرزمین آزادگان و احرار است. ایران شرافت است و اصالت.

شیرزن ما، سحر و آغاز طلوع هزاران و میلیون‌ها امام دیگر است. او امام شد چون به امام اقتداء کرد؛ امامی که در نمازجمعه‌اش و در هیاهوی انفجار سیاه منافقان، با صلابت ایستاد. گرچه از سال شصت‌وسه، چهل سال گذشته است اما این چهل سال نه تنها ما را به غروب نکشانده است بلکه سحری دیگر را برایمان به ارمغان آورده است. این سحر بر ایرانیان مبارک باد.