طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک از سال ۸۱ درگیر چالش اعتبارات است
به گزارش خبرنگار مهر، امیر انصاری عصر سه شنبه در نشست کارگروه کاهش آلودگی هوای استان مرکزی اظهار کرد: مطالعات اولیه این طرح در سال‌های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۲ انجام شد و در نهایت در سال ۱۳۸۴ به تصویب رسید، اما از همان ابتدا با چالش‌های جدی در زمینه تأمین منابع مالی روبه‌رو بود.
وی افزود: برخی دستگاه‌ها از اجرای کامل مصوبات طرح خودداری کردند و همین امر باعث شد بسیاری از برنامه‌های پیش‌بینی‌شده به مرحله اجرا نرسد.
انصاری تصریح کرد: در سال ۱۳۹۲ نسخه‌ای اجمالی از وضعیت شهر اراک تهیه شد اما به‌دلیل اختصاص یافتن اطلاعات و منابع محدود، این نسخه نیز پاسخگوی شرایط موجود نبود و این درحالی است که در سال ۱۳۹۶ نیز علی‌رغم برنامه‌ریزی‌های صورت‌گرفته، به‌دلیل فقدان اعتبارات اجرایی، پیشرفتی حاصل نشد.
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست استان مرکزی ادامه داد: در سال گذشته، با همکاری دانشگاه‌ها و مشارکت اعضای کارگروه، اقدامات مهمی در راستای به‌روزرسانی طرح جامع صورت گرفت، هرچند همچنان برخی از تصمیمات اتخاذشده در حوزه محیط زیست عملیاتی نشده‌اند.
وی با اشاره به نقش صنایع مادر مستقر در شرق اراک در تشدید آلودگی هوا، گفت: این صنایع بخش عمده‌ای از سهم آلایندگی را به خود اختصاص داده‌اند و از سوی دیگر، در نیمه نخست سال به‌ویژه فصل تابستان، وزش باد از سمت قم و کانون‌های گرد و غبار حاشیه تالاب میقان نیز مزید بر علت شده که شرایط تنفسی شهروندان اراکی را دشوارتر کرده است.
امسال پنج ایستگاه جدید پایش هوا در نقاط مختلف اراک احداث می‌شود
سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست استان مرکزی با تأکید بر اهمیت جلب حمایت مدیریت شهری، گفت: امسال با حمایت شورای شهر و شهرداری، احداث پنج ایستگاه جدید سنجش آلودگی در دستور کار قرار گرفته است.
وی افزود: این ایستگاه‌ها با هدف رصد دقیق‌تر وضعیت کیفی هوا راه‌اندازی خواهند شد.
انصاری تاکید کرد: ورود توده‌های گردوغبار از سمت غرب و جنوب‌غربی نیز باعث افزایش ذرات معلق در هوای شهر می‌شود و این مسئله نشان می‌دهد که وضعیت آلودگی اراک صرفاً محدود به منابع درون‌استانی نیست.
وی افزود: اگرچه وزارت نفت و وزارت نیرو در سال‌های اخیر برخی اقدامات مثبت داشته‌اند، اما همچنان استان مرکزی تحت تأثیر فعالیت‌های این وزارتخانه‌ها قرار دارد، به همین دلیل، همکاری بین‌بخشی برای مدیریت آلودگی هوا ضرورتی انکارناپذیر است.
