حمله‌ی ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به ایران در بامداد پنجشنبه ۲۳ خرداد ماه روند عادی زندگی مردم را مختل کرد. در این شرایط، بی‌ثبات‌کاران و کارگران روزمزد که امرار معاش‌شان روزانه است و حقوق ثابت و رسمی ندارند، بیش از دیگر گروه‌های شغلی آسیب دیدند.
امروز با خاتمه یافتنِ آن روزهای بحرانی، کارگران روزمزد نگرانی هایی دارند. این کارگران چنانچه از اسم‌شان مشخص است، بابت کار روزانه خود دستمزد دریافت می‌کنند و اگر کار روزانه‌ای در کار نباشد، درآمدی نخواهند داشت. به این ترتیب، دستفروشان، بسیاری از فروشندگان خرده پا و کارگران خدماتی مخصوصاً آن‌هایی که فاقد بیمه تامین اجتماعی هستند، منبع کسب درآمد خود را موقتاً از دست دادند و برای مدتی نزدیک به دو هفته بدون درآمد ماندند.
یکی از این کارگران روزمزد می‌گوید: دو بچه دارم در آن روزها، کار خود را از دست داده‌ام و حالا نمی‌دانم باید چگونه زندگی را اداره کنم.
او می‌گوید: درآمد ما روزانه است؛ روز به روز زندگی می‌کنیم؛ می‌دانید هزینه‌ها زیاد است و ما نمی‌توانیم پس‌اندازی داشته باشیم، برای همین هر چه در می‌آوریم، همان روز خرج می‌کنیم.
این کارگر می‌گوید: در شرایط عادی هم، مشکلات هست؛ ما همیشه کار نداریم؛ گاهی کار هست و گاهی نیست. حالا در این شرایط، نگرانی‌مان بیشتر شده؛ خلاصه امیدواریم بتوانیم راهی برای گذران زندگی بیابیم.
این کارگران معمولاً بیمه نیستند و از سوی دیگر، درآمدشان به اندازه‌ای نیست که بتوانند خود را بیمه خویش‌فرما کنند، به همین دلیل حتی از دریافت خدمات بهداشتی و درمانی مناسب نیز محروم هستند.
حالا این کارگران توقع دارند با ثبات نسبی اوضاع، از خدمات حداقلی بیمه برخوردار شوند و زیر چتر تامین اجتماعی قرار بگیرند. دولت می‌تواند برنامه‌ای تدوین کرده و در دستور کار قرار دهد که در اولین گام، کارگران روزمزد را بیمه تامین اجتماعی کند و در گام بعدی، برای این گروه در بحران‌های احتمالی، مقرری و کمک‌خرج پیش‌بینی کند.
کارگر روزمزد می‌گوید: امیدواریم کالابرگ و سوبسید و یارانه برای خرید کالاهای اساسی و همچنین حداقلی از خدمات حمایتی و بیمه‌ای برای روز مبادا برایمان در نظر بگیرند.
منبع:
ایلنا
امیر خیرخواهان
