عاقبت سازش؛ چگونه دمشق در بانک اهداف رژیم صهیونیستی قرار گرفت؟
خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: پس از روی کار آمدن رژیم جولانی، در قاب رسانه‌های جریان اصلی تصویر آسیب دیده و آتش گرفته بشار اسد رئیس جمهور سابق سوریه بر فراز یکی از ساختمان‌های دولتی، نشان دهنده آغاز دوران جدید برای سوریه جنگ زده و حرکت به سمت «دموکراسی»، «آزادی» و «توسعه» بود!
تروریست‌های دیروز که نام برخی از سران اصلی آنها در لیست سیاه آمریکا و کشورهای اروپایی نیز قرار داشت، ناگهان تبدیل به «رهبران آزادی» و الگوی کشورهای ضدآمریکایی برای گذار به آینده جدید شدند! در حالی که دوربین خبرنگاران در حال نمایش شادی مخالفان اسد بود، نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی بخش‌های باقی مانده از بلندی‌های جولان را اشغال و سرکوب گسترده ارتش سوریه را در نقاط مختلف این کشور آغاز کردند. سوریه امروز شاید حمایت بخش بزرگی از کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را داشته باشد اما بدون داشتن توان دفاعی لازم تبدیل به «هدفی آسان» برای ماشین جنگی رژیم صهیونیستی شده است.
چه اتفاقی رخ داد؟
عصر روز چهارشنبه شانزدهم ژوئیه ۲۰۲۵، یسرائیل کاتس وزیر جنگ رژیم صهیونیستی از آغاز حملات دردناک رژیم صهیونیستی به سوریه خبر داد! ماجرا از آنجا آغاز شد که تل آویو با دستاویز قرار دادن احساسات دروزی‌های ساکن فلسطین اشغالی، خود را به عنوان حامی اصلی حقوق دروزی‌ها در جنوب سوریه معرفی و به نیروهای جولانی هشدار داد که هرگونه حضور سنگین نظامی- امنیتی در این منطقه با واکنش تل آویو مواجه خواهد شد. تبلیغ این روایت سبب شد تا در میان دروزی‌ها چند دستگی افتاده و بخشی از آنها تل‌آویو را واقعاً حامی خود در منطقه شناسایی کنند.
اکنون نیز برخی از رهبران دروزی‌ها خواستار روابط حسنه با دمشق هستند، اما برخی دیگر همچون شیخ حکمت الهاجری خواستار مقاومت در برابر نیروهای دولتی شده‌اند و از تل آویو کمک خواسته‌اند؛ رویکردی که همه رهبران دروزی، آن را نمی‌پسندند. به عنوان مثال، ولید جنبلاط یکی از رهبران سیاسی بزرگ جریان دروزی که در ماجرای مشکوک «مجدل الشمس» نیز روایت اسرائیلی را رد کرده بود، اقدامات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه را قویاً محکوم کرد.
دور جدید درگیری‌ها میان نیروهای رژیم جولانی و دروزی ها در حالی اتفاق افتاد که جولانی با گسیل نیروهای خود به سمت استان سویدا قصد داشت دامنه نفوذ رژیم خود را گسترش دهد. همزمان اسرائیل به نیروهای جولانی هشدار داد که اگر وارد این منطقه شوند، مورد حمله قرار خواهند گرفت.
رد شدن نیروهای جولانی از خط قرمز رژیم صهیونیستی، نقطه آغاز حملات هوایی تل آویو به نقاط مختلف سوریه بود. پس از پایان موج اول حملات هوایی، واشنگتن مدعی شد که نوعی وضعیت «آتش‌بس» در سویدا حاکم کرده و قرار شد تا نیروهای جولانی با برپایی ایست و بازرسی در سویدا کنترل منطقه را به دست گیرند. عصر پنج شنبه ۱۷ ژوئیه اما رژیم جولانی اعلام کرد که دروزی ها و ارتش اسرائیل با انجام حملات جدید، آتش‌بس را نقض کردند.
عادی سازی با طعم جنگ
جولانی برای حکام ترکیه، سعودی و قطر نماد بازگشت مجدد به میدان شام و گسترش نفوذ کشورهای یاد شده در منطقه شرق مدیترانه است. آنها از نخستین روزهای روی کار آمدن جولانی وعده داده بودند که تحریم‌های این کشور را به سرعت بردارند و زمینه بازگشت دمشق به جامعه جهانی را فراهم آورند.
همچنین کشورهای یاد شده قول دادند تا به رژیم جدید سوریه کمک کنند تا در کمترین زمان ممکن این کشور جنگ زده را بازسازی کند. در سوی مقابل، حکام جدید دمشق نیز وعده دادند که با نشان دادن انعطاف زیاد، بدون در نظر گرفتن حقوق مردم سوریه همچون بازگشت بلندی‌های جولان به این کشور، تن به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی داده و از طریق همکاری امنیتی نزدیک با واشنگتن و تل آویو، تبدیل به بخشی از پروژه امنیتی تضعیف مقاومت در جبهه شرق عربی شوند.
برهمین اساس روز جمعه ۱۸ آوریل ۲۰۲۵ جولانی با کوری میلز و مارلین استازمن نمایندگان جمهوری خواه کنگره آمریکا در مورد مسائل مختلف دوجانبه، منطقه‌ای و بین‌المللی به بحث و گفتگو پرداخت. میلرز در مصاحبه با بلومبرگ اعلام کرد که دو مسئله «رفع تحریم‌های سزار» و «عادی سازی روابط با اسرائیل» در دستورکار مذاکرات تیم آمریکایی با جولانی بوده است. بعد از این دیدار و سپس میانجی‌گری سعودی، زمینه دیدار جولانی و ترامپ در عربستان سعودی و اعلام لغو تحریم‌های سزار فراهم شد.
پس از سلسله تحولات یاد شده اکثر کارشناسان بر سر نزدیک بودن عادی سازی روابط دمشق- تل‌آویو اجماع داشته و تنها زمان عملیاتی شدن این رخداد برای آنها و برخی امتیازات پیشنهاد شده به سوریه محل اختلاف بود. تحولات هفته گذشته اما تمام این پیش‌فرض‌ها را تغییر داد و سبب شد تا به جای صلح آبراهام، گمانه‌زنی‌ها در خصوص آینده سیاسی و حتی حفظ جان جولانی تبدیل به تیتر اصلی رسانه‌ها شود!
مقابله با کشور بدون ارتش
پس از سقوط دولت مرکزی در دمشق بسیاری از فعالان سیاسی خارج نشین «فریاد پیروزی» سر دادند! این کارزار تبلیغاتی زمانی اوج گرفت که جولانی در ریاض با دونالد ترامپ دیدار و کمی بعد سایه «تحریم‌های سزار» از سر این کشور برداشته شد. پشت دوربین‌ها اما آنچه از افکار عمومی پنهان شد، بیش از ۵۰۰ حمله ارتش اسرائیل به امکانات پدافندی- آفندی سوریه بود که سبب شد تا بخش اعظمی از نیروی هوایی، دریایی، پدافندی و راداری این عربی از بین برود.
همزمان نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی با زیرپا گذاشتن موافقت نامه ۱۹۷۴ تمام بلندی‌های جولان از جمله کوه حرمون را اشغال و نیروهای ویژه خود را در استان سویدا مستقر کردند. تجاوز اخیر جنگنده‌های رژیم صهیونیستی به دمشق و هدف قرار دادن مراکز حیاتی مانند ساختمان وزارت دفاع، کاخ ریاست جمهوری و تلاش برای ترور مقامات ارشد رژیم جولانی امری غیرقابل پیش‌بینی یا عجیب نبود. حمله رژیم صهیونیستی به سوریه و تلاش نتانیاهو برای تحکیم قدرت این رژیم در سراسر غرب آسیا، درحالی رخ داد که پیشتر، جولانی ضمن گرفتن عکس یادگاری با ترامپ، موافقت خود با عادی سازی روابط با تل آویو را اعلام کرده بود.
