به گزارش خبرنگار مهر، سید محمد سید قوامی نماینده بنیاد دعبل خزاعی در استان قزوین در یادداشتی نوشت: پیر غلام کسی است که سوز محبت اهل بیت علیهم السلام را خداوند از کودکی در دل او به ودیعه گذاشته است و عشق خدمت و نوکری به آل الله را همه سرمایه و هستی او قرار داده که بعد از گذشت هرسال این سرمایه افزون‌تر شده و خوشا به سعادت پیر غلامان حسینی که سرمایه داران واقعی هر دو جهانند.
تجلیل از پیر غلامان، تجلی احترام به ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی ماست. این بزرگواران، با سال‌ها تجربه و دلسوزی، چراغ راه نسل‌های آینده‌اند. آنها نه تنها حافظان سنت‌ها و آداب و رسوم ما هستند، بلکه با کلام و عمل خود، درس‌های زندگی را به ما می‌آموزند.
در دنیای پرشتاب امروز، یادآوری مقام و منزلت این عزیزان، همچون نغمه‌ای دلنشین است که ما را به عمق تاریخ و فرهنگ‌مان پیوند می‌زند. تجلیل از آنها، نه تنها ارج نهادن به زحماتشان است، بلکه دعوتی است به بازنگری در ارزش‌های انسانی و اجتماعی که در گذر زمان ممکن است گرد فراموشی بر آن بنشیند.
تجلیل از پیر غلامان آثار عمیق و مثبتی هم برای خود آنها و هم برای جامعه دارد:
۱. احترام و ارج‌نهادن: این تجلیل به پیر غلامان احساس ارزشمندی و احترام می‌دهد و نشان می‌دهد که جامعه به زحمات و خدمات آنها توجه دارد.
۲. تقویت پیوندهای اجتماعی: تجلیل از این عزیزان، باعث تقویت ارتباطات اجتماعی و فرهنگی در جامعه می‌شود و نسل‌های مختلف را به هم نزدیک‌تر می‌کند.
۳. انتقال دانش و تجربه: با تجلیل از پیر غلامان، نسل جوان‌تر به اهمیت یادگیری از تجربیات آنها پی میبرد و این دانش به نسل‌های آینده منتقل می‌شود.
۴. ایجاد انگیزه: این عمل می‌تواند انگیزه‌ای برای دیگران باشد تا در خدمت به جامعه و حفظ ارزش‌ها تلاش کنند و به فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی بپردازند.
۵. حفظ هویت فرهنگی: تجلیل از پیر غلامان به حفظ هویت فرهنگی و تاریخی جامعه کمک می‌کند و یادآور اهمیت میراث فرهنگی است.
این تجلیل نه تنها به فرد، بلکه به کل جامعه روحیه و انگیزه می‌بخشد.
نی‌ام «حبیب» ولی جز توأم حبیبی نیست
الا! که سوز محبّت به آشنا دادی!
اگر چه پیر ولی عاقبت به خیرم من
که بین پیرغلامان خویش جا دادی
غلام پیر تو مولا دلی جوان دارد
ز بس در آینه‌ی خاطرش ضیا دادی
غلامی‌ات نه حدیث جوانی و پیری است
که افتخار غلامی به نسل‌ها دادی
